يكي از شاخه‌هاي منيت عدم‌پذيرش انتقاد است و تقاضا دارم از خانم‌ها به اين جملهتوجه بيشتري داشته باشند كه اسلام غيبت ندارد اما انتقاد دارد. عيب‌گوئي پشت سر و جلوي رو به‌طور مسخره خير، ولي انتقاد سازنده بله. مثل آئينه عيب را نشان دهيد. امام صادق(ع) كه بي‌عيب و نقص است مي‌فرمايد:

«احب اخواني الي من اهدي عيوبي الي»[1]

انتقادپذيري هم توي خانة ما نيست مخصوصاً از طرف زن‌ها و اين بسيار خطرناك است خطرش همين است كه محبت زن را از دل شوهر مي‌برد. محبت شوهر را از دل زن مي‌برد. وقتي كه ده مرتبه گفت و زن نپذيرفت ديگر نمي‌گويد. جوش مي‌خورد، حرص مي‌خورد محبتش كم‌كم آب مي‌شود وقتي ده مرتبه خانم گفت و وشهر نپذيرفت ديگر نمي‌گويد اما حرصش را مي‌خورد  آن حرص مثل آبي كه نمك را آب مي‌كند محبت را از بين مي‌برد.

پي نوشت ها:

[1]. بحار ج74 ص 282 ترجمه: محبوب‌ترين برادرانم در نزد من آن است كه عيب‌هايم را به من هديه دهد.